Wachabo-trip

Na de Hindoestaanse bruiloft zijn we rond half twee ’s nachts aangekomen op het internaat; we konden dus nog anderhalf uur slapen want om vier uur zouden we met de truck vertrekken. Nog even gekletst en zwaar gevochten tegen die verdomde muskieten ben ik tegen kwart voor vier in slaap gedommeld, helaas want een kwartier later ging de wekker
Mr. Romalho en Ivan laadde de truck in terwijl wat lagen te soezen in de stoel. Volgens mij was die laadbak echt veel te vol geladen; onderaan lag de bagage, aan de zijkanten lagen stoelen en een tafel, bakken eten en drinken,… echt verschrikkelijk. Ik dacht echt niet dat we daarin nog met z’n vijven konden in gaan liggen voor die hele lange trip, gelukkig lagen er matrassen waarop we konden slapen. Om vijf uur zijn we vertrokken. De rit begon goed want de weg was toen nog te doen, we probeerden wat te slapen maar echt goed ging het niet. Na een tijdje werd de weg echt enorm hobbelig en smerig dus van slapen kwam nog weinig terecht. De ene minuut scheen het zonnetje keihard en even later begon het te stortregen en moesten we een zeil boven ons leggen maar daar kreeg ik het echt benauwd van. Tijdens de rit heb ik wel honderd beesten gezien in de laadbak en op ons kruipend, vreselijk irritant. We hobbelden de hele tijd heen en weer en sloegen de beesten van ons weg, we moesten tevens opletten zodat we geen takken in ons gezicht kregen, echt gevaarlijk man! Een trip die ik niet zomaar zou opnieuw doen maar toch echt blij die te hebben meegemaakt; ik heb echt midden in de jungle gezeten, de meest bizarre beesten ooit gezien en op de vreselijkste wegen ooit gereden. Onderweg hebben we even moeten wachten want er was een defect met de wagen.
Na twintig uur zijn we eindelijk aangekomen in Wachabo. Tegenover het huis van de broer van Mr. Romalho(tevens het dorpshoofd) stond een soort hutje waar wij onze hangmatten konden spannen en al onze spullen kwijt konden. Terwijl Mr. Romalho onze hangmatten ophing zijn wij gaan baden…heerlijk was het na zo’n helse rit!

Wachabo is echt een typisch indianendorpje; een klein maar fijn dorp waar iedereen elkaar kent. De huizen staan ver uiteen en zijn ook echt mooi. Er was een groot voetbalveld waar veel van onze jongeren vanuit het internaat aan het voetballen waren, echt leuk om ze hier terug te zien! Daarnaast bevond zich het lokale schooltje; best wel groot eigenlijk voor zo’n klein dorpje. Uiteraard is er geen douche dus alles maar dan ook alles werd gedaan in de Corantijnrivier; zich wassen, kleren wassen, tanden poetsen, afwassen, plassen;-( De wc was gewoon een hokje met een gat en daarin moeste alles in gebeuren, echt gezellig was d egeur niet maar gelukkig was ik dit soort wc al gewend van op mijn vorige kampen met de VKSJ.

De volgende dag echt gechilled in de hangmaten, kleren gewassen en veel gezwommen in de rivier. ’s Avonds zijn we met de truck naar een nabij gelegen dorpje geweest, Apoera genaamd. Daar beetje bier gedronken bij een soort café/winkel en wat zitten kletsen met zatte mannen; megahilarisch. Daarna naar een ander feestje geweest, echt een supermooie locatie maar we waren echt veel te vermoeid om uit de bol te gaan.

Vandaag gingen we met het motorbootje naar Orealla; dat is een dorpje aan de grens van Guyana. Na twee uur varen passeerde er een grotere boot en om benzine te besparen zijn we daarop over gestapt. Dat was echt wel een mooie boot en we zijn dan ook voorop gaan staan.
Aangekomen in Orealla moesten we ons aanmelden aan het dorpshoofd en een kleine bijdrage betalen. We stierven van de honger dus hebben we iets lekkers gekocht van een man op straat; heerlijk! Daarna even met ons klein bootje naar de overkant en daar heerlijk gezwommen. Het water was wel echt vies; overal waren kleine takjes de ons prikten en boven ons hoofd zoemden de hele tijd van die beesten. Nat in de kleren gesprongen hebben we een wandeling gemaakt door het dorp, onderweg plukten de jongens manja’s en hebben we gezongen; was wel gezellig. Toe we terug naar Wachabo vaarden, beseften de jongens dat er waarschijnlijk niet genoeg benzine zou zijn om terug te geraken. Opeens zagen we in de verte een speedboot en wij drie mochten overstappen want zo zou hun motorbootje lichter zijn en konden ze het misschien nog redden. Wij kwamen een half uur later aan en zijn lekkers gaan halen in het lokale winkeltje. ’s Avonds wat gerelaxed in de hangmat met Marg, naar marginale muziek geluisterd want dat was lang geleden;-)en wat Hannappier liggen drinken; het duurde niet lang of we waren al fameus aangeschoten. Daarna nog gezellig fimpje gekeken samen met Ritchie, Marg, Luker en Ivan; na een uur ben ik daar in slaap gevallen.

De volgende morgen zouden we huiswaarts gaan maar er was een probleem met de truck. Wij gingen gaan baden terwijl de jongens trachten de fout te repareren. Opeens kwam Marg met het voorstel om nog een dagje hier te blijven en dan de volgende dag met de speedboot terug te gaan, na mijntypisch twijfelmomentje heb ik toegehapt. Ik had geen zin in die ellenlange trip en had tevens het gevoel nog niet klaar te zijn met Wachabo. We kregen toestemming van Mr. Romalho, zwaaiden de naderen uit en gingen zwemmen en ik speelde met de Indiaanse kindjes in het water. Daarna zaten Marg en ik achterop op de brommer van Ritchie en Chances en zijn we door het dorp gereden. ’s Avonds in de hangmat gelegen en een poging gedaan om te koken maar dat lukte dus niet dus heeft Ritchie het maar overgenomen. Na een lekker maal hebben we filmpje gekeken met Marg, Mo, Ritchie, Elvin en Chances; supergezellig!

Om 8uur ’s morgens vertrokken vanuit de waterkant met de speedboot naar een houtzagerij en daar werden we met de auto naar Nieuw Nickerie gebracht. Daar stapten we in een busje maar die vertrok pas als hij helemaal vol zat Allemaal op elkaar gepropt kwamen we na drie uur aan in Paramaribo; de o zo drukke stad, hieraan moest ik toch even wennen…